کلینی روایت کرده است:
از ابو عمرو حذاء که گفت: حال و روز بدی پیدا کردم، لذا نامه ای به امام
جواد علیه السلام نوشتم (و از حضرت چاره خواستم) حضرت در جوابم نوشتند:
مداومت کن بر خواندن سوره نوح سپس این سوره مبارکه راکسال خواندم و نتیجه
ای نگرفتم. دوباره به حضرت نامه نوشتم و حال بدم را گوشزد نمودم و اینکه به
دستور شما،کسال تمام سوره مبارکه نوح را خواندم و گشایشی ندیدم. ابو عمرو
گفت: در جوابم نوشتند: البتهکسال خود را کامل کردی، بنابراین به جای سوره
نوح، سوره مبارکه «قدر» را بخوان او گفت: به خواندن سوره قدر، پرداختم و
چیزی نگذشت که ابن ابی داود، قاصدی نزدم فرستاد و قرضم را ادا کرد و برای
من و خانواده ام، مقرری تعیین نمود و مرا رهسپار بصره ساخت و در محله «باب
کلا» نمایندگی داد و پانصد درهم به من بخشید و من از بصره، توسط علی بن
مهزیار نامه ای با این مضمون خدمت امام هادی علیه السلام فرستادم که: من از
پدر بزرگوارتان چنین و چنان پرسیدم و از چنان و چنین شکایت نمودم و همانا
من به خواسته خود رسیده ام، اکنون ای آقا و مولای من! دوست دارم مرا در
مورد خواندن سوره قدر و اینکه در نمازهای واجب و مستحب خود به خواندن آن
اکتفا کنم،ا سوره های دیگر را نیز بخوانم،ا دستور خاصی وجود دارد که باید
بدان عمل نمایم، راهنمایی ام فرمائید، حضرت «توقیعی» صادر فرمود، در آن
توقیع شریف خواندم که: سوره های کوتاه و بلند قرآن را رها مساز و خواندنکصد
مرتبه سوره قدر در هر شبانه روز، تو را کافی است. [1] .