اثر دست بر سنگ

در «دلایل الامامه» از آن حضرت اخباری روایت کرده‏اند از آن جمله که: عمارة بن زید گوید: حضرت امام محمد تقی علیه‏السلام را دیدم که دست خود را بر سنگ گذاشت و جای دست او بر سنگ ماند در حالی که میخ را نمی‏توان به سنگ فرو برد.
راوی گوید: عرض کردم: یابن رسول‏الله این چه علامت است؟
فرمود: این علامت امامت است.
دست خود را بر سنگی گذاشت علامت دست آن حضرت روی سنگ باقی ماند.
نگارنده گوید: با این روایت، باید اعتراف کرد که سنگ محل پای امام رضا علیه‏السلام در قدمگاه و سنگی که جای پای امام محمد تقی علیه‏السلام در موزه‏ی آستان قدس است که از مسجد «بیهق» انتقال داده‏اند، همان سنگ جای پای حضرت جواد بن الرضا علیه‏السلام می‏باشد.
راوی گوید: امام جواد علیه‏السلام را دیدم آهن را با دست نرم می‏کرد و می‏کشید و همان طور که به دست داوود علیه‏السلام نرم می‏شد و بدون آن که به آتش بگذارد به هر صورت می‏خواست در می‏آورد و سنگ را با خاتم و انگشتر مهر خود، مهر می‏زد و نقش می‏بست.
این همه، آثار و دلایل امامت و معجزات باهره امام جواد علیه‏السلام بود، چون آن حضرت جوان‏تر از سایر ائمه علیه‏السلام بود، این گونه معجزات را بیشتر ظهور و بروز می‏داد تا مردم به امامت او یقین نمایند. [1] .

پی نوشت:
[1] دلائل الامامة طبری ص 211.
منبع: زندگانی حضرت امام محمد تقی جوادالائمه؛ حسین عماد زاده؛ حسینیه عمادزاده چاپ اول 1386.