شیخ طوسی گفته است:
از علی بن مهزیار روایت شده که گفت: ابو علی بن راشد، به من اظهار نمود که
خدمت امام جواد علیه السلام عرض کردم: دستور دادی که فرمانت را اجرا کنم و
حقت را بگیرم، من هم به شیعیانتان اعلام کردم، اما بعضی از آنها پرسیدند:
حق آقا چیست؟ و من، جوابی برای آنها نداشتم. حضرت فرمود: حق من، خمس است
که بر ایشان واجب است، عرض کردم: خمس چه چیزی؟
شیخ طوسی گفته است:
از عثمان بن عیسی روایت شده که گفت: عبدالله بن محمد رازی، به امام جواد
علیه السلام نوشت: اگر صلاح می دانید «آبجو» را برایم تفسیر فرمائید، چه
اینکه بر ما مشتبه شده و نمی دانیم که بعد از جوشیدن، مکروه استا قبل از
آن؟ حضرت در جوابش نوشت: به آبجو نزدیک مشو، مگر وقتی که ظرف آن ضرر
نرساند،ا جدید باشد.
کلینی روایت کرده است:
از ابو عمرو حذاء که گفت: حال و روز بدی پیدا کردم، لذا نامه ای به امام
جواد علیه السلام نوشتم (و از حضرت چاره خواستم) حضرت در جوابم نوشتند:
مداومت کن بر خواندن سوره نوح سپس این سوره مبارکه راکسال خواندم و نتیجه
ای نگرفتم. دوباره به حضرت نامه نوشتم و حال بدم را گوشزد نمودم و اینکه به
دستور شما،کسال تمام سوره مبارکه نوح را خواندم و گشایشی ندیدم. ابو عمرو
گفت: در جوابم نوشتند: البتهکسال خود را کامل کردی، بنابراین به جای سوره
نوح، سوره مبارکه «قدر» را بخوان او گفت: به خواندن سوره قدر، پرداختم و
چیزی نگذشت که ابن ابی داود، قاصدی نزدم فرستاد و قرضم را ادا کرد و برای
من و خانواده ام، مقرری تعیین نمود و مرا رهسپار بصره ساخت و در محله «باب
کلا» نمایندگی داد و پانصد درهم به من بخشید و من از بصره، توسط علی بن
مهزیار نامه ای با این مضمون خدمت امام هادی علیه السلام فرستادم که: من از
پدر بزرگوارتان چنین و چنان پرسیدم و از چنان و چنین شکایت نمودم و همانا
من به خواسته خود رسیده ام، اکنون ای آقا و مولای من! دوست دارم مرا در
مورد خواندن سوره قدر و اینکه در نمازهای واجب و مستحب خود به خواندن آن
اکتفا کنم،ا سوره های دیگر را نیز بخوانم،ا دستور خاصی وجود دارد که باید
بدان عمل نمایم، راهنمایی ام فرمائید، حضرت «توقیعی» صادر فرمود، در آن
توقیع شریف خواندم که: سوره های کوتاه و بلند قرآن را رها مساز و خواندنکصد
مرتبه سوره قدر در هر شبانه روز، تو را کافی است. [1] .
کلینی روایت کرده است:
از ابو عمرو حذاء که گفت: حال و روز بدی پیدا کردم، لذا نامه ای به امام
جواد علیه السلام نوشتم (و از حضرت چاره خواستم) حضرت در جوابم نوشتند:
مداومت کن بر خواندن سوره نوح سپس این سوره مبارکه راکسال خواندم و نتیجه
ای نگرفتم. دوباره به حضرت نامه نوشتم و حال بدم را گوشزد نمودم و اینکه به
دستور شما،کسال تمام سوره مبارکه نوح را خواندم و گشایشی ندیدم. ابو عمرو
گفت: در جوابم نوشتند: البتهکسال خود را کامل کردی، بنابراین به جای سوره
نوح، سوره مبارکه «قدر» را بخوان او گفت: به خواندن سوره قدر، پرداختم و
چیزی نگذشت که ابن ابی داود، قاصدی نزدم فرستاد و قرضم را ادا کرد و برای
من و خانواده ام، مقرری تعیین نمود و مرا رهسپار بصره ساخت و در محله «باب
کلا» نمایندگی داد و پانصد درهم به من بخشید و من از بصره، توسط علی بن
مهزیار نامه ای با این مضمون خدمت امام هادی علیه السلام فرستادم که: من از
پدر بزرگوارتان چنین و چنان پرسیدم و از چنان و چنین شکایت نمودم و همانا
من به خواسته خود رسیده ام، اکنون ای آقا و مولای من! دوست دارم مرا در
مورد خواندن سوره قدر و اینکه در نمازهای واجب و مستحب خود به خواندن آن
اکتفا کنم،ا سوره های دیگر را نیز بخوانم،ا دستور خاصی وجود دارد که باید
بدان عمل نمایم، راهنمایی ام فرمائید، حضرت «توقیعی» صادر فرمود، در آن
توقیع شریف خواندم که: سوره های کوتاه و بلند قرآن را رها مساز و خواندنکصد
مرتبه سوره قدر در هر شبانه روز، تو را کافی است. [1] .
شیخ طوسی آورده است:
از قاسم صیقل روایت شده که گفت: زنی بنام «ام علی»، در نامه ای که خدمت
حضرت (امام جواد) علیه السلام نوشت، از حضرت راجع به برهنه کردن سر پیش
خدمتکار مرد پرسید و به حضرت عرض کرد: شیعیان شما، نظرات متفاوتی به من
اظهار کرده و گروهی از ایشان گفته اند: اشکالی ندارد؛ در حالی که گروه
دیگر، گفته اند: جایز نیست. حضرت در جوابش نوشت: راجع به بازگزاردن سر، پیش
خدمتکار پرسیده ای؛ سرت را نزد او برهنه مساز، چه اینکه پسندیده نیست. [1]
.
پی نوشت ها:
[1] تهذیب الاحکام 7: 457 ح 1828.
منبع: فرهنگ جامع سخنان امام جواد؛ گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم؛ ترجمه مسلم صاحبی؛ شرکت جاپ و نشر بین الملل چاپ اول زمستان 1387.
امام جواد علیه السلام فرمود: انجام دهنده ظلم ، کمک دهنده ظلم و کسى که راضى به ظلم باشد، هر سه شریک خواهند بود.
از امام جواد (ع) پرسیدند : چرا از میان نیاکانت تنها پدر تو رضا نامیده شد؟ فرمود : زیرا همانگونه که یاران موافق حضرت (ع) بدیشان خشنود شدند٬ دشمنان مخالف ایشان نیز به وجود حضرتش (ع) خشنود گشتند٬ و این [موقعیت] برای هیچ یک از پدران ایشان میسر نشد و به همین سبب پدر من از میان آنان رضا (ع) نامیده شد.
قالَ علیه السلام : ثَلاثٌ یَبْلُغْنَ
بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّهِ: کَثْرَةُ الاْ سْتِغْفارِ، وَ خَفْضِ
الْجْانِبِ، وَ کَثْرَةِ الصَّدَقَةَ.
1 - نسبت به گناهان و خطاها، زیاد استغفار و اظهار ندامت کردن .
2 - اهل تواضع کردن و فروتن بودن .
3 - صدقه و کارهاى خیر بسیار انجام دادن