انگشتری در دجله‏

حضرت امام محمد تقی علیه‏السلام فرمود: کسی که یقین کند، هر چه در راه خدا بدهد بهترش را عوض از خدا می‏گیرد؛ در بخشش جوانمردی می‏نماید.
از حکیم بن عماد روایت شده که گفت: آقای خود حضرت جواد علیه‏السلام را دیدم که انگشتری در دجله انداخت. پس هر چه کشتی در حرکت بود، از بالا و پایین ایستادند. سپس به غلامش فرمود: انگشتر را از دجله خارج کن. وقتی که انگشتر را بیرون آورد، کشتی‏ها به حرکت آمدند.

منبع: معجزات امام جواد؛ الله اکبرپور؛ نشر الف چاپ دوم 1384.

افتادی از بلندی و آقا سرت شکست

افتادی از بلندی و آقا سرت شکست
ته مانده های زخمی بال وپرت شکست
وقتی عمود آمد وشقّ القمر که شد
تیر کمان میان دو چشم ترت شکست
با نیزه های لشگریان زیر و رو شدی
در زیر نیزه ها به خدا پیکرت شکست
در لحظه ای که تا شدی و دست وپا زدی
سقا کنار خیمه قد خواهرت شکست
بر روی پای فاطمه گفتی بیا اخا
بنگر به نیزه ای کمر لشگرت شکست
یک یا حسین گفتی و زینب دلش گرفت
آن لحظه عاقبت نفس آخرت شکست

اطلاع حضرت از جنین اسب‏

حضرت امام محمد تقی علیه‏السلام فرمود: تدبیر و عاقبت اندیشی تو قبل از هر کاری، تو را از پشیمانی در امان قرار می‏دهد.
از ابراهیم نقل شده که گفت: خدمت حضرت جواد علیه‏السلام نشسته بودم که اسب ماده‏ای گذشت. حضرت فرمود: این اسب امشب کره‏ی پیشانی سفیدی می‏زاید و چنان شد که حضرت فرمود.
منبع: معجزات امام جواد؛ الله اکبرپور؛ نشر الف چاپ دوم  

احدی جز خدا نمی‏دانست!

حضرت امام محمد تقی علیه‏السلام فرمود: پیرو ما نیست کسی که به زبان ادعای پیروی ما را بنماید و عملش مخالفت با ما باشد.
حسین بن حمدان حضینی در کتاب هدایة در حدیثی نقل می‏کند که جمعی از شیعیان خدمت حضرت جواد علیه‏السلام رسیدند. در میان آنها مردی زیدی مذهب بود که مدت چهل سال دعوی امامی بودن می‏کرد و شیعیان از مذهب او آگاه نبودند. حضرت به یکی از غلامان فرمود: دست این زیدی را بگیر و از مجلس بیرونش کن. آن مرد از همان ساعت به امامت حضرت جواد علیه‏السلام و سایر ائمه علیهم‏السلام معتقد شد و گفت: چیزی را از کار من دانستی که احدی جز خدا نمی‏دانست.

منبع: معجزات امام جواد؛ الله اکبرپور؛ نشر الف چاپ دوم 1384.

استجابت دعای حضرت‏

حضرت امام محمد تقی علیه‏السلام فرمود: تأکید می‏کنم که از دو چیز حذر کن که بسیاری را نابود نموده است. یکی این که به میل و هوای خود رأی دهی، دوم آن که ندانسته حکم کنی.
در کتاب عیون المعجزات منسوب به سید مرتضی از اسحاق بن اسماعیل نقل می‏کند که گفت: ده مسأله مهیا کردم که از حضرت جواد علیه‏السلام بپرسم و همسرم نیز آبستن بود. با خود گفتم: اگر جواب مسائل را داد، از او تقاضا می‏کنم که دعا کند فرزندم پسر شود. هنگامی که چشم آن حضرت به من افتاد، فرمود: اسحاق! خداوند دعای مرا مستجاب فرمود، نام او را احمد بگذار. گفتم: خدا را شکر، این است حجت رسای خداوند و هنگامی که به وطن بازگشتم، دیدم که پسری نصیبم شده و نامش را احمد گذاشتم.

منبع: معجزات امام جواد؛ الله اکبرپور؛ نشر الف چاپ دوم 1384.

اطمینان از زنده بودن خویش‏

حضرت امام محمد تقی علیه‏السلام فرمود: آهنگ توجه به خدا نمودن به دلها، زودتر آدم را به مقصود می‏رساند از این که اعمال و حرکات فقط بدنی باشد.
محمد بن حسن صفار در کتاب بصائر الدرجات از ابراهیم بن محمد نقل می‏کند که گفت: حضرت جواد علیه‏السلام نامه‏ای به من نوشت و دستور داد تا یحیی بن ابی عمران زنده است آن را باز نکنم. دو سال‏نامه پیش من بود، روزی که یحیی مرد، نامه را باز کردم، در آن نوشته بود: کارهایی که او انجام می‏داد، تو انجام بده. من تا یحیی بن ابی عمران زنده بود از مرگ نمی‏ترسیدم، چون مطمئن بودم که عمرم باقی است.

منبع: معجزات امام جواد؛ الله اکبرپور؛ نشر الف چاپ دوم 1384.

ادب شدی!

حضرت امام محمد تقی علیه‏السلام فرمود: عزت مؤمن در بی نیازی از مردم است.
و از دعبل بن علی نقل شده که گفت: خدمت حضرت رضا علیه‏السلام رسیدم، دستور فرمود: چیزی به من دادند. گرفتم و شکر خدا نکردم. حضرت رضا علیه‏السلام فرمود: چرا خدا را شکر نکردی؟ سپس خدمت حضرت جواد علیه‏السلام رسیدم، حضرت جواد علیه‏السلام نیز دستور داد چیزی به من دادند. گفتم: الحمدلله حضرت فرمود: ادب شدی.
(وجه اعجاز در این حدیث این است که حضرت جواد علیه‏السلام از غیب خبر داده است، زیرا ذکر نمی‏کند که حضرت جواد علیه‏السلام در مجلس پدرش حاضر بوده، یا این که کلام آن حضرت را برای او نقل کرده باشد).

منبع: معجزات امام جواد؛ الله اکبرپور؛ نشر الف چاپ دوم 1384.

اطلاع حضرت از آن چه در خاطرم گذشته بود

شخصی به محضر حضرت امام جواد علیه‏السلام نوشت: دختر نابالغی به وسیله‏ی عمویش تزویج شده است و اینک که بالغ شده از زفاف با این شوهر ابا می‏کند، تکلیف آنان چیست؟ حضرت به خط خود نوشت: حق ندارند که دختر خانم را مجبور کنند. فرمان، فرمان خود اوست.
محمد بن علی هاشمی روایت می‏کند که بامداد شبی که حضرت امام محمد تقی علیه‏السلام ام‏فضل دختر مأمون را به خانه برده بود، نزد آن حضرت رفتم و من شب قبل دارو خورده بودم. چون نزد حضرت نشستم، تشنگی بر من غلبه کرد ولی شرم داشتم که آب بخواهم. چون حضرت به من نگاه کرد فرمود: تو را تشنه می‏بینم، گفتم: بلی چنین است. پس به غلام اشاره فرمود که آب برای او بیاور. من با خود گفتم: در این ساعت آب زهرآلوده خواهی خورد و از این فکر غمگین شدم. چون غلام آب آورد، حضرت تبسم نمود و به غلام فرمود: اول آب را به من بده تا بخورم. پس از آن آب آشامید. بعد از آن پیش من فرستاد و من از آن آب نوشیدم و گفتم به خدا قسم دوباره تشنه شدم. باز حضرت آب تناول فرمود و به من نیز آب داد و نوشیدم و گفتم: به خدا قسم که آنچه در خاطر ما می‏گذرد، آن حضرت همه را می‏داند.

منبع: معجزات امام جواد؛ الله اکبرپور؛ نشر الف چاپ دوم 1384.

اطلاع حضرت از صاحبان هدایا

حضرت امام جواد علیه‏السلام فرمودند: همانا قائم از ما است. او همان مهدی است که در زمان غیبتش واجب است منتظرش باشند و در وقت ظهورش اطاعتش کنند و او سومین نفر از اولاد من است.
محمد بن ارومه روایت می‏کند که زنی صالحه مکتوبی به من نوشت به این مضمون که بعضی از حلی و مقداری از قماش و مبلغی زر و درهم را برای شما ارسال کردم و التماس دارد که چون به مدینه رسیدی به ملازمان حضرت امام محمد تقی علیه‏السلام تقدیم نمایی و نامه‏ای جهت رسیدن این چیزها برای من بفرستی. من گمان کردم که همه‏ی حلی و قماش و دراهم مال آن زن بود که نذر آن حضرت کرده و فرستاده است. چون به مدینه رسیدم، آن چیزها را به وسیله‏ی یکی از ملازمان آن حضرت فرستادم و نامه‏ای طلبیدم. بعد از آن نامه‏ای به خط آن حضرت به من دادند که در آن نوشته بود، به ما رسید آنچه از مال آن زن و از قماش فلان بن فلان که برای ما ارسال شده بود. چون نامه را خواندم، تعجب کردم و گفتم: این نامه از من نیست. آن شخص گفت: این نامه برای توست و آن حضرت فرمود که به محمد بن ارومه بده. پس نامه را گرفتم و چیزی نگفتم، اما این دغدغه در خاطرم بود تا وقتی که در راه بازگشت به دیار آن زن رسیدم و چگونگی آن اسباب را از آن زن پرسیدم. گفت: بلی بعضی از حلی مال من بود و بعضی از خواهرم و آن قماش و دراهم از فلان به فلان بود که با وسایل من فرستاده بود. من فهمیدم که نامه برای من بوده و چگونگی آن را آن حضرت کماکان اظهار نموده بودند.

منبع: معجزات امام جواد؛ الله اکبرپور؛ نشر الف چاپ دوم 1384.

اطلاع حضرت از ضمایر و افکار اشخاص‏

حضرت امام جواد علیه‏السلام فرمودند: بهترین اعمال شیعیان ما، انتظار فرج است.
حسین مکاری روایت می‏کند که روزی در بغداد به مجلس شریف حضرت محمد الجواد علیه‏السلام رفتم و نهایت تعظیم و تکریم خلیفه را نسبت به آن حضرت مشاهده کردم و با خود گفتم که این شخص هرگز به وطن خود مراجعه نمی‏کند. چون در این دیار در نهایت آسایش و تنعم روزگار می‏گذراند. چون این فکر از خاطرم گذشت، دیدم که رنگ آن حضرت متغیر شد و ساعتی سر را پایین انداخت و بعد به من فرمود: ای حسین! به خدا قسم که نان جوین با نمک سوده خوردن و سر بر روضه جد خود نهادن و در مدینه متبرکه به سر بردن، نزد من از این زندگی که مشاهده می‏کنی خوشتر است بلکه این حال برای من از مکروهترین احوال است.

منبع: معجزات امام جواد؛ الله اکبرپور؛ نشر الف چاپ دوم 1384.