دربارهی ابوموسی، عمران هم چیزی بدست نیامده و نویسندگان کتابهای رجالی و
انساب نیز در این موضوع چیزی ننوشتهاند. از کتاب «الاصابه» و کتاب رجال و
غیره نیز چیزی مفهوم نشد.
منبع: زندگانی حضرت امام محمد تقی جوادالائمه؛ مؤلف: حسین عماد زاده به
اهتمام: غلامحسین عماد زاده؛ ناشر: حسینیه عماد زاده چاپ اول 1386.
آنچه در کتابهای رجال همانند «رجال مامقانی»، «انساب الطالبیه»، «عمدة
الطالب» و غیره تفحص نمودیم شرح حالی برای ابواحمد حسین بدست نیاوردیم.
احتمال داده میشود که اگر این روایت صحیح باشد: که امام جواد علیهالسلام
دارای چنین پسری هم بوده در کودکی از دنیا رفته باشد، زیرا هیچ مطلبی نفیا و
اثباتا دربارهی او دیده نشده است.
منبع: زندگانی حضرت امام محمد تقی جوادالائمه؛ مؤلف: حسین عماد زاده به
اهتمام: غلامحسین عماد زاده؛ ناشر: حسینیه عماد زاده چاپ اول 1386.
نجناب اهل کوفه و از یاران مخصوص امام رضا و امام جواد علیهماالسلام و نزد
آنها بسیار ارجمند بود و صاحب تألیفات که مهمترین آثار ایشان «الجامع» و
«کتاب النوادر» است. وی فردی مورد اطمینان کامل و فقاهتش مورد قبول عامه
دانشمندان شیعی است [1] .
از ایشان 788 روایت رسیده.
شیخ طوسی در کتاب الغیبه ذیل عنوان الواقفه می نویسد:
او واقفی بود سپس بخاطر معجزاتی که از دست امام رضا علیه السلام ظاهر شد بر صحت امامت امام رضا علیه السلام و فرزندانش معتقد شد.
او از آل مهران بود و آن ها واقفی بودند ولی وی بر خلاف رأی آنها بود.
از احمد بن محمد ابن ابی نصر بزنطی نقل شده که من نزد امام رضا علیه السلام
بودم خواستم برگردم، امام فرمودند: باش من در پیش امام ماندم، سپس امام به
کنیزشان فرمودند: لحاف و رختخواب مرا بیاور و برای احمد در آن اطاق جا
بینداز، وقتی که وارد خانه شدم احساس غروری به من دست داد و از ذهنم گذشت
مثل منی در خانهی ولی الله و بر رختخواب او؟!!
آن گاه امام مرا صدا زد و فرمود:
علی علیه السلام از صعصعة بن صوحان عیادت فرمود، پس از عیادت فرمود: ای
صعصعه عیادت مرا از خودت بر قوم خویش فخر قرار مده، برای خدا تواضع کن تا
بلند مرتبه ات نماید.[2] .
بدین ترتیب امام بصورت غیر مستقیم به این صحابی خویش درسی فراموش نشدنی داد و او را به راه نیل به مراتب عالیه رهنمون ساخت.
پی نوشت ها:
[1] رجال کشی ص 558.
[2] معجم رجال حضرت آیت الله العظمی خوئی ج 2، ص 234.
منبع: زندگانی امام جواد؛ مؤلف: حسین ایمانی یامچی؛ مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت (ع)
احمد بن محمد بن ابینصر به بزنطی معروف است و او مردی مورد ثقه و جلیل
القدر بوده و شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا از او روایات زیادی نقل کرده
است.
از اهل بغداد و ساکن آن شهر بوده و مردی عظیم المنزله و جلیل القدر و از
اصحاب اجماع است که خاصه و عامه و ثاقت و جلالت او را تصدیق نمودهاند، و
او اعبد و اورع مردم بود و او را در فقاهت افضل و افقه از یونس بن
عبدالرحمن گفتهاند در حالی که از فضل بن شاذان روایت کردهاند که دربارهی
فقاهت یونس میگفت:
ما نشأ فی الاسلام رجل من سائر الناس کان افقه من سلمان الفارسی رضی الله
عنه و لا نشأء بعده افقه من یونس بن عبدالرحمن رضی الله تعالی عنه.
علامهی حلی در کتاب خلاصة الاقوال مینویسد که ابوتمام امامی مذهب بود و
برای اهل بیت شعر بسیار گفته است و احمد بن الحسین نقل کرده که نسخهی
کهنهای را دیدم که شاید در ایام ابوتمام و یا نزدیک زمان وی نوشته شده بود
و در آن قصیدهای از ابوتمام بود که ائمهی اطهار علیهمالسلام را تا امام
جواد علیهالسلام ذکر کرده بود و در مورد ائمهی بعد از آن حضرت چیزی قید
نشده بود زیرا ابوتمام در ایام حضرت ابیجعفر علیهالسلام از دنیا رفته
است.
تعداد فرزندان امام جواد علیهالسلام را مورخین به اختلاف نوشتهاند، طبرسی
مینویسد امام جواد علیهالسلام دو پسر و سه دختر از خود بجای گذاشت که
پسرانش یکی امام علی النقی علیهالسلام و دیگری بنام موسی میباشد و دختران
آن حضرت هم حکیمه و خدیجه و امکلثوم نام داشتهاند و بعضی هم گفتهاند که
دختران وی دو تن به نامهای فاطمه و امامه بودهاند [1] .